Sérstakur fundur um virkjanir í neðri Þjórsá

Ég fór á fund sem Sól á Suðurlandi boðaði til á Þingborg í gær vegna virkjana í neðri Þjórsá. Fulltrúar allra framboða í Suðurkjördæmi sátu á palli, skiptust á skoðunum og svöruðu spurningum umræðustjórnenda en einnig var svarað spurningum úr sal. Þessi fundur var vægast sagt sérstakur um margt og samsetning fundargesta var afar sérstök. Mér taldist til að milli 70 og 80 gestir hafi setið fundinn, ekki 100 eins og sagt var í fréttum ríkisútvarpsins, og flestir þeirra voru greinilega úr röðum Vinstri Grænna, merktir í bak og fyrir og klöppuðu í takti þegar foringi þeirra hafði mælt eitthvað.

Miðað við þá umfjöllun sem virkjanir í neðri Þjórsá hafa fengið í fjölmiðlum og þá miklu meintu andstöðu við virkjunina sem mikið hefur verið fjallað um, furðaði ég mig á að skyldu fleiri mæta til fundarins. Reyndar furðaði ég mig einnig á því hversu fátt var á fundinum í ljósi þess að greinilegt var að Vinstri Grænir höfðu smalað sínu fólki á fundinn og miðað við að þarna var á ferðinni helsta baráttuál Vinstri Grænna í kjördæminu. Er það kannski vísbending um að fylgi þeirra í kjördæminu sé ofmetið í könnunum? Það er full ástæða til að velta þeirri spurningu fyrir sér.

Það vakti líka athygli mína hversu fáir frambjóðendur í framvarðasveit Suðurkjördæmi voru mættir til að fylgjast með umræðunum en ég held að við Sjálfstæðismenn höfum átt ágætt hlutfall þar, því við Kjartan Ólafsson sátum allan fundinn og fylgdumst með.

Bjarni Harðarson, fulltrúi Framsóknar, lýsti sig andvígan virkunum og einnig staðfesti hann ágreining milli sín og Guðna Ágústssonar um þetta mál en Guðni hefur lýst þeirri skoðun að virkjanir í neðri Þjórsá séu góður kostur. Líklegt er að Bjarni hafi verið látinn sitja fundinn, en ekki oddvitinn Guðni, þar sem hann gæti leyft sér að vera sammála fundarmönnum og það væri hentugra fyrir Framsóknarflokkinn í þessu tilfelli.  

Umræðustjórnin sem var í höndum þjóðþekktra sjónvarpsfréttamanna, G. Péturs Matthíassonar og Þóru Kristínar Ásgeirsdóttur,  vakti einnig athygli mína því það virtist ekki vera sama hver talaði og um hvað. Bjarni Harðarson var t.d. stoppaður tvívegis í því að svara því sem Atli Gíslason, Vinstri Grænn, hafi sagt og þegar Bjarni ætlaði að benda á tvískinnung Steingríms J. Sigfússonar í umræðunni um virkjanir í neðri Þjórsá var hreinlega slökkt á honum.

Árni M. Mathiesen, fjármálaráðherra, benti á að umræðan um virkjanir í neðri Þjórsá væri vart tímabær nú, því eftir að íbúar í Hafnarfirði höfnuðu stækkun álversins í Straumsvík væri óvíst með kaupanda að þeirri orku sem framleidd yrði í neðri Þjórsa og ef ekki væri kaupandi að orkunni yrði ekki virkjað. Það væri því rétt að sjá til um framvindu mála næstu ár og umræðan vart tímabær. Árni vísaði einnig á bug öllum ásökunum um eignarnám á landi því ekkert slíkt væri í farvatninu. Umræðan um eignarnám hefði einungis verið spiluð upp af Samfylkingunni í pólítískum tilgangi án nokkurrar ástæðu

Það var um margt fróðlegt og skemmtilegt að sitja svo sérstakan fund. Fund sem minnti helst á nokkurskonar trúarsamkomu virkjanaandstæðinga. Mun gagnlegra fyrir fundinn og málefnið hefði verið ef bæði virkjanasinnar og andstæðingar hefðu mætt til fundarins og fram hefðu komið mismunandi sjónarmið um málefnið. Það er aldrei til hagsbóta fyrir umræðu sem þessa að hafa hana einslita og á einn veg. Það eru tvær hliðar á flestum málum.

Umræða um virkjunarmál má ekki verða að einhverskonar trúarofstækisumræðu. Það ber að ganga af virðingu um landið, meta kosti og galla þeirra virkjanamöguleika sem fyrir hendi eru og taka ákvarðanir út frá því. Við verðum að horfa fram á veg og nýta okkar náttúruauðlindir, þar með talin fallvötnin, og ræða virkjunarkosti á skynsamlegan hátt, án ofstækis og ofsatrúar í þeim efnum. Þannig munum við ná árangri til framtíðar bæði hvað varðar verndun lands og til hagsbóta fyrir efnahagslíf okkar og velferð.