Grímur Gíslason

Dettur einhverjum heilvita skipstjóra í hug að láta áhöfnina fara að skúra messann, í stað þess að koma vélinni í gang, ef skipið er vélarvana í ölduróti?

Það er dapurlegt að fylgjast með hvernig reynt er að nota ástandið sem skapast hefur hér, í kjölfar efnahagshrunsins, til að gera byltingar á innviðum samfélagsins. Það er hrópað á umbyltingu stjórnarskrárinnar og umbyltingu á kosningalöggjöfinni. Breytingar á þessum grunnþáttum eru settar í forgang sem nauðsynlegustu aðgerðir sem ráðast þarf í til að rétta af þjóðaskútuna eftir efnahagshrunið.

Hvurslags vitleysa er í gangi? Við höfum notast við þessa stjórnarskrá áratugum saman og verið nokkuð sæl með okkur. Hér hefur verið byggt upp samfélag, sem þróaðist reyndar á miklum hraða frá eymd og vesæld til velsældar, og það eru ekki margir mánuðir síðan allir töldu að íslenskt samfélag væri eitt það allra besta í heimi. Við höfum byggt upp þetta samfélag okkar upp á grundvelli þeirrar stjórnarskrár sem við höfum í dag og það er algjör fásinna að ætla að kenna stjórnarskránni um efnahagshrunið.

Hitt er svo aftur annað mál að það er sjálfsagt að endurskoða stjórnarskránna. Það á að gera á yfirvegaðan hátt en ekki kasta til þess höndum. Það verk er samt sem áður á engann hátt brýnasta verkefnið sem þarf að ráðast í við þær efnahagsaðstæður sem uppi eru í dag.

Það er heldur ekki kosningalöggjöfinni að kenna að hér varð efnahagshrun og því leysir það ekki þann vanda sem við erum í, að rjúka til og eyða tímanum nú til að umbylta henni þó að sjálfsagt sé að endurskoða hana einnig, en á yfirvegaðan hátt eins og stjórnarskránna.

Þarf raunhæfar aðgerðir en ekki líknarmeðferð eða skammtalækningar

Stjórnvöld eiga strax að hætta að eyða dýrmætum tíma í umræður um stjórnarskrárbreytingar eða breytingar á kosningalöggjöf og snúa sér að þeim verkefnum sem brýnni eru. Skuldsett heimili og fyrirtæki eru að sligast og lítið bólar á úrræðum sem duga til bjargar þeim.

Það er ekki þörf á líknandi gjaldþrotameðferð eins og frumvarp hefur verið lagt fram um. Það er jafngott fyrir þá sem eru að verða gjaldþrota að horfast í augu við það strax í stað þess að lengja örlítið í snörunni þannig að gjaldþrotið verði ekki að veruleika fyrr en síðar á árinu, þ.e.a.s. eftir kosningar, eins og virist vera megin markmið stjórnvalda. Enginn er bættari með það.

Það þarf raunhæfar aðgerðir til úrbóta en ekki einhverjar skammtalækningar til að draga úr kvölunum.

Stjórnmálamenn verða að hafa þor til að taka erfiðar ákvarðanir

Stjórnmálamenn verða að hafa þor til að taka umræðu um erfið mál og taka erfiðar ákvarðanir, þó að kosningar séu framundan. Þeir eiga að hafa þor til að segja sannleikann og það er ekki trúverðugt af frambjóðendum að ætla að vera í gerfi jólasveinsins með fullan poka af loforðapökkum um stórframkvæmdir og fjárveitingar.

Fólkið í landinu vill skýr skilaboð. Það vill vita hver staðan er, hverjir möguleikarnir eru og hvaða björgunartæki þarf að nota til að koma okkur til lands úr efnahagsháskanum. Við eigum einhverja björgunarbáta sem setja má á flot, eins og t.d. lífeyrissjóðina, og stjórnmálamenn verða að hafa dug og þor til að taka umræðu um slíkar mögulegar björgunaraðgerðir fyrir kosningar, en ekki fresta þeim fram yfir þær.

Ekki brýnast að skúra messann ef skipið er vélarvana í öldurótinu

Almennilegum skipstjóra eða öðrum yfirmönnum á skipi dytti ekki til hugar að láta áhöfnina fara að skúra messann ef að skipið væri vélarvana í ölduróti og brimsköflum. Það yrði gefin skipun um að ganga til verka við að koma vélinni á gang, væri þess nokkur kostur, eða að grípa til annarra þeirra aðgerða sem dygðu til að bjargar mannskapnum.

Það sama á að eiga við um íslensku þjóðaskútuna. Hún velkist nú um, vélarvana, í ölduróti og brimsköflum, en í stað þess að láta áhöfnina vinna með samstilltu átaki að því að koma vélinni í gang á ný er meira hugsað um að láta áhöfnina skúra messann. Breytingar á stjórnarskrá og kosningalögum eru settar í forgang í stað þess að taka á því sem raunverulega þarf. Björgun heimila og fyrirtækja.

Ég myndi reka skipstjóra og aðra yfirmenn á skipi sem ég ætti yrðu þeir uppvísir að slíku verklagi.

Kjósendur velja yfirmenn á skútuna í komandi prófkjörum

Í komandi kosningum þarf að kalla til verka fólk sem þorir að takast á við þann vanda sem bíður. Fólk sem hefur reynslu og þor til takast á við þau erfiðu verkefni sem bíða. Fólk sem þorir að segja almenningi í landinu satt um hver staðan er. Fólk sem einbeitir sér að því að koma vélinni í gang á ný og nota þau björgunartæki sem duga til að koma okkur öllum heilum í höfn.

Það er í höndum kjósenda í landinu að velja yfirmenn í áhöfn á skútunar sem við öll siglum á. Yfirmenn sem þeir treysta að hafi það baráttuþrek og þor sem þarf í þeim átökum sem framundan eru við að sigla skútunni heilli til hafnar. Það val fer fram í þeim prófkjörum sem eru á næsta leiti.

Það vekur sífellt meiri undrun hvernig nýr forseti og forysta Alþýðusambands Íslands, ASÍ, hefur náð að gera þessi launþegasamtök að mun pólitískara verkfæri en verið hefur um langa hríð. Hver yfirlýsingin á fætur annarri hefur komið frá forystu ASÍ síðustu vikurnar þar sem samtökin eru að blanda sér í pólitíska baráttu. sem í raun ekkert hefur með hag umbjóðendanna að gera.

ASÍ hafði engar áhyggjur af ástandinu á alþingi og pólitískum upphlaupum minnihlutans í tíð síðustu ríkisstjórnar, þó að þingið væri nánast á hvolfi vegna uppþota þar og lítill vinnufriður en nú senda þeir frá sér yfirlýsingu þar sem þeir eru greinilega að senda stjórnarandstöðunni tóninn og ætlast til þess að hún haldi að sér höndum.

Innan ASÍ er fók úr öllum stjórnmálaflokkum og með mismunandi pólitískar skoðanir. ASÍ eru launþegasamtök sem eiga að einbeita sér að því að verja kjör og hagsmuni umbjóðenda sinna. Samtökin eiga ekki að skipa sér á pólitískan bekk heldur berjast fyrir sitt fólk án tillits til þess hvernig pólitískt landslag er hverju sinni. Það á alls ekki að ráða afstöðu ASÍ hverjir sitja í ríkisstjórn því markmiðið á alltaf að vera eitt og það sama að berjast fyrir bættum kjörum félagsmanna sinna.

Því miður vantar mikið upp á að núverandi forysta samtakanna hafi rækt það hlutverk sitt á hlutlausan hátt.

	Þingmenn sýna þjóðinni lítilsvirðingu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Alls ekki slæmur kostur ef rétt verður staðið að málum

Vert að horfa jákvæðum augum á þennan möguleika

Hin leiðin er að finna notaða ferju með djúpristu innan marka

Mikilvægt að horfa raunsætt á málin og spila skynsamlega úr stöðunni

Forsetinn virðist eiga afar erfitt með að halda sig á mottunni um þessar mundir. Kominn á kaf í bullandi pólitík og finnst hann líklega, sem guðfaðir ríkisstjórnarinnar, vera orðinn pólitískur talsmaður hennar.

Það hefur verið hamast á Davíð Oddssyni, seðlabankastjóra, t.d. vegna ummæla hans í frægum Kastljósþætti þar sem hann sagði Íslendinga ekki ætla að borga skuldir óreiðumanna. Fjölmiðlar, stjórnmálamenn og hluti þjóðarinnar hefur kennt þessu viðtali um að hafa stórskaðað Íslendinga. Allur kraftur ríkisstjórnarinnar fer í að finna leiðir til að koma Davíð frá og trumbuslagararnir eru mættir á Arnarhól til að krefjast þess að Davíð víki.

Það er forvitnilegt að velta fyrir sér hver þáttur forsetans er í því sem hér hefur gerst. Hann var ein aðal grúppía útrásarvíkinganna, elti þá og mærði þá öllum stundum. Nú kemur hann fram í viðtölum erlendis og segir nokkurnveginn það sama og Davíð sagði í Kastljósþættinum fræga. Að Íslendingar ætli ekki að borga. Slík ummæli forsetans hljóta að hafa amk. sömu áhrif og orð seðlabankastjórans. Nú bíður maður spenntur eftir að sömu stjórnmálamenn og lýstu fyrirlitningu sinni á orðum Davíðs stígi fram og setji ofan í við forsetann og að trumbuslagararnir fari að snúa sér að bóndanum á Bessastöðum og krefjast þess að hann víki. Ef þeir gera það ekki eru þeir ekki að berjast fyrir nýju og betra Íslandi heldur er tilgangurinn einhver allt annar.

Það hýtur a vera krafa þjóðarinnar að forsetinn axli sína ábyrgð á útrásarsukkinu eins og aðrir og hverfi frá völdum og hafi fram að því vit á að halda sig á mottunni og reyna að vera sameiningarták þjóðarinnar á erfiðum tímum en ekki haldinn pólitískri athyglissýki.

	Orðum forsetans slegið upp
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ágætt kjördæmisþing hjá okkur Sjálfstæðismönnum í Suðurkjördæmi í dag.  Ákveðið að fara í prófkjör og talsverður fjöldi gaf sig fram á fundinum sem frambjóðendur. Á fundinum kom einnig ljóslega fram sú krafa að fólk vill sjá breytingar

Það er greinilegt að þess er krafist að endurnýjun verði  á framboðslistum fyrir komandi þingkosningar. Fólk vill nýtt blóð. Ný andlit. Það er tími endurnýjunar.

Á fundi Sjálfstæðismanna á Grand Hótel í síðustu viku sagði Björn Bjarnarsn að nú væri tími endurnýjunar hjá Sjálfstæðisflokknum runninn upp. Eldri þingmenn þyrftu að stíga til hliðar og gefa nýju fólki tækifæri að taka við. Í sumum kjördæmum virðast sitjandi þingmen hugsa á sama hátt og Björn. Í dag tilkynnti Sturla Böðvarsson að hyggðist draga sig hlé. Gott hjá honum og Sturla fær prik hjá mér fyrir þessa ákvörðun.

Á fundi kjördæmisráðs Suðurkjördæmis í dag tilkynntu allir sitjandi þingmenn Suðurkjördæmis að þeir ætluðu að sækjast eftir endurkjöri. Árni Matthisen. Árni Johnsen, Kjartan Ólafsson og Björk Guðjónsdóttir sækjast öll eftir endurkjöri.

Þau eru greinilega ekki á sama máli og Sturla og Björn,  að það þurfi að stokka upp og endurnýja.

Breytingar eru því í höndum kjósenda. Þeirra sem þátt taka í prófkjörinu 14. mars nk. Þá fá kjósendur tækifæri á að raða upp á lista og gera breytingar. Valið er í höndum fólksins. Ef að það vill breytingar þá getur það gert þær.